Je lijkt meer oog te hebben voor mijn handleiding in je hand dan voor de lijfelijke versie (ik) die voor je staat.
Het doet me denken aan museumgangers die zich verliezen in infobrochures in plaats van de indrukwekkende
kunstwerken voor hen. Dit besef maakt me droevig en tevreden tegelijkertijd.
Dat ik een over het hoofd gezien kunstwerk ben.